Beste mensen, het is tijd voor een verhaaltje! Gisteren had ik beloofd dat ik gisteravond al zou beginnen, maar alas.
De eerste week
Het begint goed. Het weekend voordat ik zal beginnen staan er ingepland: twee verjaardagen, één gewoon feest, één festival, één lezing en nog wat andere kleine dingen waar ik allemaal heel graag heen zou gaan, terwijl ik dolgraag alleen maar rustig mijn spullen wil verhuizen naar Antwerpen. Het vreemde was dat er dat weekend daarvoor geen reet te doen was.
Enigszins verplicht was de verjaardag van mijn oom, die dat groots vierde door de hele familie uit te nodigen in een hotel in Friesland. Voor het hele weekend. Echt een topfeest overigens, maar daardoor moest ik wel op één middag al m’n spullen verhuizen. Dus ging het die dag van Beetsterzwaag, naar Nunspeet, Den Haag en eindbestemming Antwerpen. Gelukkig wel met de auto, godzijdank. Die avond even snel wat spulletjes uitpakken en meteen maar slapen, want de volgende ochtend moest ik vroeg (9u 😉 al beginnen…
Een hele prestatie an sich is voor mij vaak al het op tijd aanwezig zijn (wil diegene achterin stoppen met gniffelen?). Maandag niet. Helemaal hyper van alle onduidelijkheid (andere stad, ander openbaar vervoer bijv.) was ik een half uur te vroeg ter plaatse. Gelukkig waren de anderen er ook al. Taak 1 was het ondertekenen van het stagecontract. Dit handelde Llyn, de vriendin (vrouw?) van stefan (sic) af. Door onduidelijkheden, fouten met printen, etc. etc. duurde dit ongeveer 2 uur (!). Vervolgens een kleine rondleiding, voor zover dat mogelijk was in een kantoor met eigenlijk maar 3 ruimtes.
Voordat ik begon had ik geen flauw idee waar ik aan zou gaan werken. Tot mijn verbazing kreeg ik een presentatie voorgeschoteld van een project waarmee stefan een keer een pitch voor de Vlaamse overheid had gewonnen. Met als opdracht: hier staat het nu, daar moet het komen. “Arrangeer dat maar.”, zoals onze zuiderburen dat zo mooi kunnen zeggen. Het project was ergens blijven steken tussen de idee- en de conceptfase, precies wist stefan het ook niet. Ik werk aan verkeerslichten, en meer mag ik er lekker niet over zeggen :P.
Tot de lunch zoet geweest met alle papieren doorlezen, alle documenten op de PC uitzoeken en bekijken, en het inrichten van mijn werkplek. Omdat de drie krentenbollen die ik zondag van m’n pa meegekregen had die ochtend al op waren, even snel naar de Delhaize (soort Appie) gelopen. Toen ik terugkwam, was een werkplek weggeruimd en was er familie-stylie de tafel gedekt. Totaal niet verwacht, wel erg gezellig. We lunchen dus (bijna) iedere dag met zijn allen, erg tof. De rest van de dag bezig geweest met een soort verkortte analysefase, deelproblemen in kaart brengen e.d., voor de IPO-ers 😉
Morgen (o.i.d.) meer…
